się szarmancko, odwrócił się, a gdy odchodził, Paragonowi zdawało się, że plecy drżą mu od śmiechu.<br> - O szóstej - szepnął Perełka i dopiero teraz zabrał się do zimnych już grzybów.<br>Mandżaro siedział zamyślony.<br>"Co też oni kombinują z tym Antoniuszem?"<br><br>5<br>Po obiedzie Perełka zbliżył się do Mandżara.<br> - Pójdziesz z nami? - zapytał pojednawczo. Mandżaro skrzywił się (s.118><br> - Mam ważniejsze zadanie.<br> - Rozpracowujesz Marsjanina?<br> - To moja sprawa. A wy? - zapytał z udaną obojętnością.<br> - My? My pomagamy Antoniuszowi. - W czym?<br>Perełka chciał zwierzyć się z planu, ale widząc nieprzejednaną i groźną postawę byłego nadinspektora, pomyślał, że byłoby nieostrożnością wtajemniczać go w ich zamiary. A