ręku klucze, św. Wawrzyniec ruszt. Powszechna świadomość symbolicznych znaków umożliwiała identyfikację postaci, należała do kodu kulturowego. Miało to znaczenie także z tego powodu, że sprawność warsztatowa wielu "bogorobów" była ograniczona, nie stać ich było na subtelne zróżnicowanie rysów twarzy, wyrazu uczuć. Ale to, co może być poczytane za słabość, stanowi zarazem źródło siły i ekspresji wielu rzeźb. <br>Wzorem dla świątkarzy, jak to już powiedzieliśmy, były ryciny (miedzioryty, staloryty, drzeworyty, litografie) oraz figury widziane w kapliczkach i w kościołach. Różnice w interpretacji wynikały przede wszystkim z cech indywidualnych rzeźbiarzy, ale popularność tematów, wiązała się z tradycją środowiska. Wyobrażenie Jezusa upadającego pod krzyżem