Rurka<br>i Szmaciak. W końcu cała czwórka<br>prała go, że aż szło dudnienie:<br>to w nery kop!, to w przyrodzenie!,<br>to w zęby!, w żebra! Aż sapali<br>z wielkiej emocji - i wciąż prali.<br><br>Wreszcie się wyczerpała werwa.<br>Na papieroska mała przerwa.<br>Z rozkoszą dym wciągają w płuca,<br>Szmaciak już jakiś żarcik rzuca...<br>Patrzą, co dzieje się z Deptałą,<br>i aż ze śmiechu ich zatkało,<br>bo widok był niezmiernie draczny:<br>po ziemi pełzał cham pokraczny,<br>znacząc po sobie ślad posoką,<br>a z gęby mu spływało oko.<br><br>Wszyscy dostali odznaczenia<br>za wielce bohaterski wyczyn<br>i Szmaciak szybko szedłby w górę,<br>gdy nagle z