i tak dziwnie opuścił ręce. <br>Martino przypomniał sobie, że .przed kilku dniami ojciec spoglądając na swe duże, śniade dłonie szepnął sam do siebie: <br>- I na co mi one, kiedy nie ma roboty... Teraz - właśnie po tych ojcowskich rękach bezwładnie opuszczonych - Martino poznał od razu, że daleka wędrówka w poszukiwaniu jakiegokolwiek zarobku nie przyniosła nic. Ojciec nie znalazł pracy! <br>I matka zrozumiała to samo, bo osunęła się bez słowa na próg chaty i nisko zwiesiła głowę. Ojciec spojrzał na nią ponuro, a później bez słowa położył rękę na ramieniu syna. I Martino już wiedział... Wiedział, że jutro o świcie pójdzie z ojcem