mi na myśl, że gdybym się jej zwierzył, pocieszałaby mnie wyrozumiale, że to choroba, że zdarzyło mi się to tylko raz, że każdemu może się to przytrafić, i miałaby rację, bo się to nie powtórzyło, i moja klęska, mój upadek, moja porażka nie nabrały rozgłosu,<br>mimo to, przestraszony nie na żarty tą nocną przygodą, która ujawniła się w tak dotkliwy dla mnie sposób, poszedłem do naszego szpitalika, i powiedziałem o wszystkim pannie Marylce, i pielęgniarka poprosiła, bym opuścił spodenki i majtki, wzięła do ręki mojego skurczonego z przejęcia zajączka, pochyliła się nisko, przyjrzała mu się starannie, zbadała, ściągając nawet jak najniżej