Niby żem to pisanie podjął?... Powiem wam tyle, Derkacz, że już niepodobieństwem było patrzeć na uciemiężenie ludzkie!... Widziało mi się: pomogę ojcom, krewnym, sąsiadom... Nie żałuję!... Chyba tego, żem ano w ludziach nadzieję obudził, która się teraz okazuje próżną!<br>- Mówiłem ja od razu... - mruknął Derkacz.<br>Zamilkli. Słychać było tylko szelest żaru w kotlinie palenisika, Kazimierz oddał się ponurej myśli o tych lamentach i biadaniach, jakie wznieci w domu, gdy starym powie, z czym wraca od dworu...<br>Aż po niejakim czasie Derkacz ozwał się rozważnym stłumionym głosem - Mówiłem ja od raz, że próżne będzie to wasze pisanie do rządu... Bo, podług mojego