nią podszedł do okna. Siostra przyłożyła do szyby czarną fotografię, chirurg z rozkrzyżowanymi w powietrzu rękami stał za jej plecami i przez sekundę patrzył na kliszę pod światło. Potem obrócił się na pięcie i znowu pochylił nad raną.<br>Lśniący świder obracał się w jego rękach, chirurg świdrował złamaną kość, kość zarysowała się pod świdrem.<br>- Uch!... - westchnął adiuwat Rubiński i spojrzał na siostrę przełożoną porozumiewawczo. Chirurg Tamten milczał, świdrował kość w nowym miejscu .<br>&lt;page nr=183&gt;<br> Wtedy coś pękło. To pękł przy wiązaniu metalowy szew. - Penseta - powiedział chirurg cierpliwie, chociaż wiedział, że znowu straci cząstkę drogocennego czasu. - Czemu pan kolega wzdycha? - zapytał zjadliwie i adiuwat