panu Romanowi miała stanowić trudny do pogardzenia 500-złotowy zysk właściciela lombardu. Roman K. uznał, że chociaż wybitnie nie odpowiada mu rola dojnej krowy, w jakiej niewątpliwie widzi go pan Hieronim, zgadza się na proponowaną cenę. W celu podkreślenia swojego zdecydowania, przekazał właścicielowi lombardu (nie oczekując pokwitowania) pięćdziesięciozłotową zaliczkę, czym zaskarbił sobie jego szacunek i spotęgował zaufanie.<br>Jeszcze tego samego dnia lombard odwiedziła pani Jola. Pan Hieronim wypłacił jej uzgodnioną wcześniej kwotę 1300 złotych. Od tej chwili właściciel lombardu stał się szczęśliwym posiadaczem zabytkowego przedmiotu. Miał jednak w pełni uzasadnioną nadzieję, że jego radość będzie jeszcze większa, gdyż zostanie zwieńczona korzystną dla