koszula sięga do połowy bioder, nie ma czym się zakryć, nie wie, co zrobić, pochyla się nad zeszytem i udaje, że coś jeszcze notuje, sala powoli pustoszeje, może nie będzie w niej następnych zajęć, może uda mu się tu przesiedzieć do wieczora, niestety, wchodzą jacyś ludzie, nie patrzy na nich, zasłania się zeszytem i szybko przemyka do łazienki, tam czeka, aż się ściemni, i piechotą wraca do domu.<br><br>Budzi się rześki jak zwykle, rano nocne koszmary nie mają do niego dostępu, zmory przeszłości zniknęły, patrzy czule na Joannę, która śpi jeszcze, jego wzrok ją budzi, otwiera oczy i patrzy na niego, jeszcze