zamykał się na strychu. Nie odpowiadał na zaczepki i pytania, nie ulegał czarowi nieletnich córeczek. Posiłki stawiano mu pod drzwiami, walono w nie z kopyta i umykano chyżo. Córka Ignacego umie milczeć po parę tygodni. A bratanica do ciotki nie odzywa się od kilku lat. Jakie to szlachetne! Po co zaśmiecać wszechświat zbędnymi słowami, jak się nie ma nic do powiedzenia.<br>Jedno jest tylko ważne, jeśli decydujemy się na ciche dni. Pomijając siłę charakteru, konieczna jest pewna niezależność. Bo opowiadano mi onegdaj o pewnym małżeństwie, które wstąpiło na wojenną ścieżkę i porozumiewało się ze sobą za pomocą karteluszek. Pan napisał do