w ukryciu przed samą sobą, doszłam do tych kryjówek podczas pobytu w klasztorze. Każdy z wąskich korytarzyków labiryntu kończy się utajonymi drzwiczkami... Kiedy nasłuchiwałam, za zaciśniętymi powiekami rysowały się przeczuwane kształty. Za każdym razem mogłam po prostu tam wejść, za każdym razem nie chciałam wchodzić... Lepiej nie uświadamiać sobie tych zasobów! Dlaczego? Jakie tu czeka niebezpieczeństwo?... Bo mam wrażenie, że czeka tu jakieś niebezpieczeństwo... Mniejsza z tym... Przy każdym spotkaniu z Krystianem boję się, że tamten - prawdziwy - poza mną - skompromituje się. Zrobi coś, czego ten wyhodowany w moim wnętrzu nie zrobiłby na pewno. Na przykład - pocałuję go w rękę, a on