przekonana, że nie jestem zupełnie zdrową kobietą, ponieważ zakończyłam związek ze "wspaniałym <orig>facetem</>" - jak komentowały to moje przyjaciółki. Dopiero kiedy przeczytałam artykuł "Prawdziwa historia Romea", zrozumiałam, że wina nie leży po mojej stronie. Koleżanki zazdrościły mi takiego mężczyzny - Ryszard dawał mi kwiaty, zapraszał na kolacje, nosił na rękach... Zaczęłam się zastanawiać nad naszym związkiem, kiedy po 2 tygodniach znajomości powiedział, że mnie kocha i zaczął wybierać imiona dla naszych dzieci. Nie potrafiłam decydować o przyszłości z zupełnie obcym mi mężczyzną. Wszystko działo się zbyt szybko. Zaczęłam się wycofywać, jednak moje próby zwolnienia tempa nie docierały do niego, więc odeszłam. Mam nadzieję