w środowisku taterników i turystów, którzy coraz częściej zaglądali w góry latem i zimą, zdobywając, już bez pomocy góralskiego przewodnika, coraz trudniejsze ściany i szczyty. Zaruski pisał: Wynik łatwo było przewidzieć. Obok znakomitego, nadzwyczaj szybkiego rozwinięcia się taternictwa, które w ciągu kilku lat stanęło na poziomie zachodnioeuropejskiego, zaczęła w sposób zastraszający wzrastać liczba wypadków. Dlatego już w 1907 r. Zaruski i Mieczysław Karłowicz rozpoczęli starania o utworzenie organizacji ratowniczej. Jeszcze przed jej powstaniem Zaruski zorganizował kilka wypraw, jednak czas potrzebny na zebranie ochotników był według niego zbyt długi. Tracono wtedy prawie cały dzień. Wtedy to Zaruski wraz z Karłowiczem napisali odezwę