napastnikiem i, jak zwykle napastnicy, czuł się w swoim prawie. Kiedy jednak uznanie osiągnął, poczuł się osaczony... i skrzywdzony. Znalazł się jakby wewnątrz cudzych świadomości, które go teraz przerabiają na własną modłę. Największy nawet cudotwór musi zostać w końcu opisany i zaklasyfikowany. Im pisarz znany szerzej i lepiej, tym szybciej zastyga w cudzych spojrzeniach: powodzenie zmusza go niejako - za pośrednictwem czytelników - do powielania własnych odkryć. Tym samym zwycięstwo zmienia się w klęskę. Kto naprawdę zdoła narzucić swą osobowość bliźnim, nie będzie już mógł jej poznać, zniekształconej przez tysiączne wcielenia. Przemnożony przez tłum, artysta gubi jednostkową odrębność, jedyną wartość, na której mu