ludźmi, zewsząd napierającymi, ukazywała. Kolebała się bezwolnie. Ksiądz najpewniej drzemał. Próbowałem i ja zamknąć oczy. Ale o spaniu nie było mowy: Wysłużony wagon trząsł i zgrzytał. Pociąg wlókł się. Na wszystkich stacjach przystawał Dusiłem się wtedy, nie mogąc się doczekać, aż ruszy. Ruszał. Oddychałem. Znowu się zatrzymywał i znowu powiew zastygał. I tak przez pół godziny.<br>Wreszcie - Lazaretto. Małe miasteczko, opustoszałe o tej porze dnia. Przemierzamy je całe w dziesięć minut. Po drugiej jego stronie od razu stok góry. Trochę willi, ogrodów, winnic. Skręcamy w lewo. Jeszcze dziesięć minut. Pojawia się nad naszymi głowami olbrzymi gmach. To szpital Św. Zbawiciela. Łagodnymi