potrzeba. Oczywiście meldunki<br>sytuacyjne, różne raporty, sprawozdania okresowe,<br>rozkazy i wszelkie wytyczne od centrali były szyfrowane. Aby<br>zmniejszyć objętość poczty, materiał fotografowano na błonach<br>małoobrazkowych, które następnie poddawano dodatkowej obróbce<br>chemicznej, żeby zamaskować utrwalony obraz. Do ukrycia takich<br>przesyłek służyły książki, parasole,<br>papierośnice, puderniczki, artykuły żywnościowe. Wykorzystywano<br>też ubiór kuriera, zaszywając pocztę konspiracyjną<br>w różnych schowkach.<br> Przerzucając ludzi i pocztę, posługiwano się zawsze hasłami,<br>składającymi się przeważnie z trzech członów: hasło,<br>odzew i kontrodzew.<br> Oczywiście, do utrzymania łączności między centralą<br>a okupowanym krajem nie wystarczały środki techniczne<br>i dobra organizacyjne, potrzebni byli przede wszystkim<br>odpowiedni ludzi, którzy mogliby podjąć się niebezpiecznej