wodząc oczyma po zakopconym suficie i <br>umarło nie wydawszy głosu, jakby spostrzegło, że nie ma tu dla niego miejsca. <br>Rojkwa odprawiła służącą, w nadziei, że własną pracą uda się przysporzyć trochę <br>oszczędności, ale osiągnęła tylko to, że ręce jej zgrubiały i że kuchnia spaliła <br>na żużel jej urodę. W nieustannych zatargach o piwnicę, strych, wodociąg, nieporządki <br>w sieni stała się opryskliwa, rzucała się na służące i współlokatorki, miała <br>kilka spraw sądowych, parę razy wyrzucano ich z mieszkania &lt;page nr=22&gt;. Jakkolwiek <br>bądź był to jeszcze okres buntu. Rojkowa zmagała się z zalewem życia, ponad <br>które chciała się wydźwignąć. Poddała się wreszcie i poszła na