Złotej Bramy dobiegły ich odgłosy kroków czy tętent koni i turkot kół, podnosiły grzywiaste łby, wpatrywały się w ciemność i pytały jeden drugiego: <br>- Czy to powraca polski król?<br>- Czy zbliża się Rzeczpospolita? <br><br>Ale mijały lata, a dokoła gdańskiego Ratusza wciąż rozbrzmiewała obca mowa i obce pieśni. Aż pewnego wiosennego dnia zatrzęsły się mury miasta, zakołysały wieże. Potężny huk armat wdzierał się w ulice, którymi pierzchali w popłochu przerażeni wrogowie. Podniosły głowy ratuszowe lwy. <br>- Słyszysz, bracie, te grzmoty? - mruknął pierwszy. - Nie pamiętam takiej burzy. <br>- To Polska wraca! - ucieszył się drugi. - Jej powrót wieszczą te wiosenne gromy i błyskawice. Czy nie widzisz? <br>Spod