dworu, plebeja z pochodzenia, dr Nilsa Chesnecopherusa, którego wpływy przekraczały możliwości wszystkich członków rady razem wziętych. Z punktu widzenia sposobu sprawowania władzy Karol nawiązywał do starych wzorów z czasów ojca, brata Jana, a nawet najstarszego brata Eryka XIV. Istnieli wprawdzie arystokratyczni ministrowie, ale cóż z tego, skoro poza kierowanymi przez zaufanych ludzi króla skarbem i kancelarią nie istniały ministerstwa. Radcy i ministrowie wykonywali formułowane ad hoc polecenia monarchy.<br>Ten stan rzeczy utrzymywał się do 1611 r. Młody Gustaw Adolf wstępując na tron został zmuszony do zawarcia sojuszu z arystokracją. Podczas sesji stanów w Norrkäping zaprzysiągł kapitulację wyborczą, w której zobowiązał się