kuchni mikrofalowej. Ohyda, ale nic innego nie umiem zamówić. Błąkam się dalej. Nie palę 80. godzinę. Po kilku godzinach rezygnuję z trafienia do muzeum, które chciałam zwiedzić. Chce mi się spać, ale właściwie jestem zadowolona. Pierwszy raz sama chodzę po sklepach i domach towarowych. Nie palę 90. godzinę. Ze zdumieniem zauważam, że prawie żadna kobieta nie farbuje włosów, toteż wszystkie są siwe albo siwawe już po trzydziestce. Wszyscy tu palą, spacerując i oglądając wystawy. Nie odważam się zapalić, bo całe życie mnie uczono, że kobieta nie pali na ulicy. Wieczorem cudem trafiłam do mojego hotelu, którego wizytówki zapomniałam zabrać (taksówkarz z