złożę, modlitwę moją zanoszę, Bogu Ojcu i Synowi - dopier... cie sąsiadowi!". Tak w "Dniu świra" Marka Koterskiego zaczyna się bluźniercza modlitwa zamieszkujących upiorne blokowisko Polaków. Wychodzą na balkony, by złorzeczyć ludziom mieszkającym za ścianą - nie żeby mieli do nich pretensje, po prostu nie ma w nich lepszych uczuć niż "platoniczna" zawiść i niechęć do tych, z którymi zetknął ich mieszkaniowy przydział. <br><br>Koterskiemu nie sposób odmówić zmysłu trafnej obserwacji. Z pewnością nieraz widywał żelazne kraty, którymi polska klasa średnia zabezpiecza swoje balkony przed złodziejstwem, przy okazji skutecznie izolując się od innych klas społecznych, które zresztą też marzą tylko o tym, by się