wszystkich państw sąsiednich.<br><br>Konfederacja tarnogrodzka. Gdy klęska Szwecji w bitwie pod Połtawą (1709) rozstrzygnęła losy wojny na korzyść Rosji, August II ogłosił swą abdykację za nieważną i przybył do Rzeczypospolitej. Nie docenił jednak wierności konfederatów spod Sandomierza i powrócił do planów wzmocnienia władzy. Wówczas to szlachta wystąpiła otwarcie przeciwko królowi, zawiązując w 1715 r. konfederację w Tarnogrodzie na Lubelszczyźnie. Aby uniknąć rozlewu krwi, obie strony zgodziły się na pośrednictwo cara Piotra I i wkroczenie wojsk rosyjskich. Rozpoczęły się rokowania.<br><br>Sejm "niemy" (1717). Warunki porozumienia między Augustem II i jego poddanymi zatwierdził sejm, na którym głos pozwolono zabrać - w obawie przed zerwaniem