Na jasnozielonym arkuszu stoją w rogach równobocznego trójkąta trzy figurki: czarny proboszcz, biało­czerwony dziennikarz i piwnorudy Szubadko. I on, Hans Ertmann, kreśli od stóp każdego z nich czerwone linie w stronę bunkra zaznaczonego granatową klamrą. Wie, że teraz mógłby zamknąć oczy, zrezygnować z tła zielonego... I tak zostałyby ścieżki zawieszone w Historii i beton najeżony zardzewiałymi kolcami. "Do Gasthauzu. Za wcześnie". - Uśmiechnął się. Przypomniała mu się Gerta wczorajsza, różowa i podniecona. Zmienia teraz twarz w twarz nauczycielki. "Wkrótce dojdę do szkoły. Zofia. Śmieszne, że zapamiętałem jej imię". <br>Zanim doszedł do parkanu szkoły, usłyszał krzyk wybuchający kaskadami. "Pauza". Omylił się. Korzystając