Rozmawialiśmy o starych czasach, popijając nalewkę z pigwy. Cóż z tego, że była jedna pasta do zębów, żrąca, i cukierki tylko karmelkowe, kleiste, pakowane w pergamin nie dość natłuszczony. A jednak żyliśmy według wartości, wśród szlachetnych przedmiotów. Jeden stół, jeden dzbanek z kawą, tym lepiej że zbożową, obok chleb, żytni, zawijany w płótno, nie plastik, i chowany do szafki. Sól i pieprz, biały obrus. Zamiast bananów i mandarynek o ileż od nich lepsze śliwki i jabłka. Pościel wykrochmalona. Koszule z popeliny. Radio Pionier o krystalicznym głosie, na lampach. Było w tym coś religijnego, po luterańsku. Gdyby nas namalować, wyszłaby martwa natura