To niemożliwe. To by znaczyło koniec z graniem. Pamiętam, co się działo przez te dni, kiedy dowiedziałem się, że jest chora. Nie mogłem się zupełnie skoncentrować. Myślałem tylko o niej. Nie wolno mi tego zrobić. Jeżeli już nie ze względu na siebie, to na starych. Nie mogę im sprawić takiego zawodu. To by ich zabiło. Napiszę do niej list. Wytłumaczę wszystko lepiej niż w rozmowie. Napiszę, że choć ufam jej absolutnie, wolałbym, żeby nie korzystała z opieki Andrzeja. Że jeżeli nie ma tu nikogo, a nie chce pojechać do ciotki do Krakowa, załatwię jej chatę u moich starych w Gdańsku. Po