te własności i jak wykazać ich niezależność od lokalnych procesów stanowiących ich podstawę dynamiczną. Obecnie wiadomo, że całość jest w zasadzie redukowalna do swoich części tylko wtedy, gdy ma charakter liniowy, czyli gdy rozbijając ją na części nie niszczymy jakichś ważnych powiązań o charakterze globalnym. Układy nieliniowe oczywiście również można zawsze dzielić na części, które następnie bada się niezależnie od wyjściowej całości. Jednak wiedza otrzymana dzięki temu ma dwa zasadnicze ograniczenia. <br>Pierwsze ograniczenie polega na tym, że części te mogą w izolacji działać inaczej niż w całości. Dla układu liniowego wyodrębnienie części nie jest problemem, bowiem ich podstawowe własności i sposób