wspinałam się na to strome zbocze, i przeczuwałam, że lada chwila spełznie z niego lawina spiętrzonej wysoko mgły, która nas pochłonie...<br>i teraz Felek znów mnie ocalił, zjawił się nagle i wykopał mnie spod lepkich brył mgły, i ożywił: pochylił się nade mną i wyssałam oddech z jego warg, gdy zbliżył swoje usta do moich,<br>i krztuszę się, i otwieram oczy, i dotykam się niespokojnymi palcami: moje ciało jest obrzmiałe, wilgotne od wewnątrz, obolałe, ale żyję, naprawdę żyję: Felek wskrzesił mnie całą, z tymi zdyszanymi biodrami i udami, i niecierpliwym, nienasyconym brzuchem,<br>a nad pustynią pałająca kula słońca, które wytoczyło się