epoki. Tłumacze mieli świadomość wartości literackich Biblii, w szczególności jej części poetyckich, jak psalmy, i wykazali zapobiegliwość wokół tego, co można by nazwać "pięknym słowem psałterzowym".<br>Pogłębiające się różnice między wyznaniami niekatolickimi spowodowały, że bracia polscy zatroszczyli się o własny przekład Biblii. Szymon Budny, dawny minister kalwiński, poróżniony z własnym zborem i przezeń potępiony, przygotował tłumaczenie Pisma świętego, które w edycji niekompletnej wyszło w Nieświeżu w 1570 r., a potem, uzupełnione, w 1572 r. prawdopodobnie w Zasławiu. Wydanie to nazywamy Biblią nieświeską, jako że, ściśle rzecz biorąc, nie był to w pełni przekład Budnego. Współwyznawcy poczynili bowiem pewne zmiany w druku