nie miała ona wielkiego wzięcia na rynku czytelniczym. O nowości księgarskie było w tym okresie trudno, ale podczas gdy pierwsze wydanie Kalendarza i klepsydry stało się od razu książką praktycznie niedostępną, powieści i opowiadania niemal wszystkich polskich autorów kupować można było bez pośpiechu.<br> Fenomen, o którym mówimy, nie ma właściwie zbyt wiele wspólnego z ogłaszanym co pewien czas "kryzysem powieści". Przyszli historycy literatury prawdopodobnie zakwestionują sensowność tego pojęcia. W literaturze XX wieku obserwujemy raczej gruntowne i owocne dla sztuki przeobrażenia. Ani w epoce Tomasza Manna i Marcela Prousta, ani w czasach Alaina Robbe-Grilleta i Michela Butora istnienie powieści nie było zagrożone