Jego maszyneria - obawiano się - porusza się coraz mniej sprawnie i w każdej chwili może się zatrzymać. Ten lęk przejawiał się w różnych formach: przybierał kształt już to mitycznych opowieści o wygnaniu z Raju, już to historii o zmierzchu bogów i upadku człowieka w czas, już to typologii kolejnych, coraz bardziej zdeprawowanych epok.<br>Tak na przykład pisał Owidiusz w Przemianach:<br>&lt;gap&gt;<br>W tym lęku można widzieć psychiczną projekcję - im człowiek starszy, z tym większą nostalgią wspomina młodość - ale i przypisywać mu niejakie uzasadnienie empiryczne. Wiadomo, że ruch wahadła bez dopływu energii z zewnątrz po pewnym czasie zamiera. A jak się zdaje, w dzieciństwie