a potem niecierpliwie załomotał pięścią.<br>Drzwi uchyliły się i w smudze światła ukazała się twarz niemłodej kobiety.<br>- Ja do pana Walendziaka - powiedział Piekarski.<br>- Mąż w łóżku - kobieta przyglądała się dziwnemu strojowi przybysza - chory, ma gorączkę. A w jakiej sprawie?<br>- Osobistej - Piekarski pchnął drzwi -muszę się z nim natychmiast zobaczyć.<br>Kobieta zdeprymowana ustąpiła.<br>W dużym pokoju, naprzeciwko włączonego telewizora, leżał pod pasiastą pierzyną zarośnięty mężczyzna, patrząc podejrzliwie na Piekarskiego.<br>- Czego? - zapytał niezbyt grzecznie - podatki mam w porządku...<br>- Niech będzie pochwalony - uprzejmie odezwał się kierowca, zdejmując z głowy kraciasty kaszkiet. - Panie Walendziak, jest do pana sprawa.<br>- Ja o niczym nie wiem - mruknął Walendziak