przeszło nawigacyjnemu błyskawicznie przez myśl. W tym momencie usłyszał dwa najpiękniejsze dźwięki w swym życiu: DWA KRÓTKIE. Była to odpowiedź parowca.<br> Nawigacyjny poczuł, że cała koszula jest na nim mokra od potu. Czekał, kiedy dziób olbrzymiego parowca minie śródokręcie, by w tym momencie przerzucić ster na prawą burtę dla uniknięcia zderzenia rufami. (s. 178)<br> - STER PROSTO! - krzyknął do sternika.<br> - Ster prosto! - odkrzyknął sternik. I po chwili: - JEST STER PROSTO!<br> Gdy nawigacyjny miał już wydać rozkaz "ster prawo na burtę" ukazał się dziób małego parowca, który szedł od dziobu, ale celował w lewą burtę pod skrzydłem mostku.<br> Jednocześnie z rozkazem do sternika