wyroki przyjmowały wszystkie plemiona bez sprzeciwu. Lud izraelski miał znowu swego wodza; pod jego przewodem wszedł na mozolną drogę wewnętrznego odrodzenia i politycznej jedności.<br>Minęło dwadzieścia lat. Samuel zwołał do Mispah ogólne zgromadzenie Izraelitów, by nakłonić ich do jedności w zbliżającej się walce wyzwoleńczej. Zaniepokojeni Filistyni wysłali wielką armię, by zdławić w zarodku pierwsze iskry oporu. Gdy miało dojść do rozprawy zbrojnej, rozpętała się nagle straszliwa burza. Błyskawice i gromy wywoływały w szeregach filistyńskich panikę i rozprzężenie. Korzystając z zamętu, Izraelici z furią runęli na wroga i zadali mu dotkliwą klęskę. Ciemięzcy, pobici na głowę, szukali ratunku w ucieczce i cofnęli