lepiej grę Joanny Ładyńskiej (Panna Młoda) niż Wojciecha Pisarka (Pan Młody) i lepiej mi zabrzmiały kwestie Juliusza Przybylskiego (Ksiądz) i Stanisława Jaszkowskiego (Żyd), niż Mariana Szula (Dziad) i Józefa Gmyrka (Nos). Ale, powtarzam, nie to było ważne. Ważny jest sukces teatru białostockiego w tym ambitnym przedstawieniu.<br>Gdy w Krakowie Wyspiański zdobywał sobie laury "czwartego wieszcza", w Monachium - z którym kulturalne związki Krakowa nie byty błahe - triumfował w teatrze Frank Wedekind, prekursor niemieckiego ekspresjonizmu, autor "Przebudzenia się wiosny" i dylogii dramatycznej o demonicznej Lulu, "duchu ziemi", niszczącej mężczyzn, aż padającej ofiarą Kuby Rozpruwacza. Wedekind nie dorównał wielkim Skandynawom, pozostał pisarzem "końca wieku