Dalibóg nie wiem, dokąd schodzę, w podziemia Wawelu?, bo może Dziadek chce się położyć w przynależnej mu krypcie, w lochy Watykanu?, bo z czeluści dobiega dudniący głos Papy Samozwańca: Gloria Tibi Domine!, a może zaiste w głąb katedry Św. Jana, gdzie śpi pewien pisarz, który naopowiadał Polakom, do czego są zdolni, gdy wywiną szablą młynka.<br>&lt;page nr=126&gt; Więc nie wiem, dokąd schodzę śladem Dziadka i księcia po stromych schodach, do jakiego narodowego sanktuarium, tchnącego chłodem, wilgocią i pleśnią, gdzie spoczywają zmurszałe korony, buławy i buńczuki, zmurszałe kontusze, zmurszałe sukmany, zmurszałe sztandary, a nad nimi unosi się odor sanctitatis, męstwa i chwały, i słowiańska