pogrzebu - mówi József Raduly, dyrektor zespołu 100 Tagu Ciganyzenekar. - Pewnego dnia w 1984 r. umarł sławny cygański skrzypek, Sandor Jarouko. Odezwało się serce, tysiąc Cyganów chwyciło swoje instrumenty i ruszyło na cmentarz. Tam wszyscy grali i płakali. Ktoś zapytał: dlaczego Romowie zbierają się tylko z okazji pogrzebów? Dlaczego grają chętniej ze smutku i żalu, a nigdy z radości? Wtedy narodził się pomysł utworzenia pierwszej i jedynej na świecie wielkiej orkiestry cygańskiej. - Dla zarobku? - Oczywiście. Przecież cygańscy muzycy są teraz w potrzebie. Siedemdziesiąt, a zimą i dziewięćdziesiąt procent muzyków nie ma na Węgrzech pracy. Ale też traktujemy nasze występy jak ważną misję kulturową