trudu wyczytać.<br>- Nie ma komu, widzę, zadbać o ciebie - użaliła się nad nim. - Zdejm, ja ci ją wypiorę i potem przyślę przez kogoś. - A jakże, tego jeszcze brakowało, żebyście mnie opierali! Ale ona już się krzątała przy szafie, tęga i żwawa, już przebierała w bieliźnie po mężu. - Nie można się ze mną certować, synku - i Szczęsny czuł, że istotnie nie można. Była prosta i swoja, prawdziwie wsiowa, nie do wiary, że wcale nie ze wsi, że - nauczycielka. Po francusku umiała i po rosyjsku. W młodości dzieci podobno uczyła u jakiegoś księcia, aż się wydał ten zamach studencki, po którym został straszny