założeniu autora obrazują "sztuczną" tj. kunsztowną mądrość jurystyczną, w istocie jednak nie wiele mają wspólnego z przedstawieniem obiektywnym prawnego procesu: należą po prostu do grupy licznych na Wschodzie anegdot o roztropnych sędziach; źródła ich dotąd nie udało się ustalić. Natomiast obszerniejsze od nich opowiadanie o derwiszach, poprzedzone wyrazistą charakterystyką konstantynopolitańskich &lt;page nr=16&gt; żebraków, przedstawia się specjalnie interesująco z uwagi na to, że stanowi odmienną wersję bajki, popularnej w Europie, znanej również w Polsce.<br>Wprawdzie broszura Daminaeusa nie jest rzadkością bibliograficzną, ponieważ jednak od chwili pierwszego swego wydania, tj. od r: 1596 nie doczekała się przedruku, przytoczenie tekstu fabuły o derwiszach, którzy znaleźli czerwony