dziennikarce śledczej:<br><br>- Pani redaktor, okropnie boli mnie głowa. Od tego bólu głowy tracę rozum.<br><br>Panienka z mikrofonem rozpromieniła się:<br><br>- Jakie to szczęście, że tak niewiele pan traci.<br><br>Wtedy (sen miał większą obsadę) do sali, gdzie odbyła się ta wymiana zdań, wkroczył koleżka melancholijny jak listopadowy wieczór. Rozejrzał się po krajobrazie zebraniowych stołów, krzeseł, plastikowych butelek z dyżurną mineralną. Ożywił się dopiero, kiedy w kącie wypatrzył zrujnowany fortepian: brakowało połowy klawiszy. Koleżka zbliżył się do fortepianu. Spojrzał i spanikowany cofnął ręce. Typek cierpiący na ból głowy zostawił panienkę, doskoczył do melancholijnego &lt;orig&gt;fortepianisty&lt;/&gt;.<br><br>- Taka sytuacja - westchnął rozdzierająco. - Musimy grać na tych klawiszach, jakie