na rękach przez całą izbę, rzucił tę drobną kobietę na zaścielone poduszkami łóżko.<br> A ponieważ wdówka obejmowała go ciasno za szyję, upadł razem z nią na wysokie pierzyny.<br> Wdówka zaczęła piszczeć, wierzgając nogami obutymi w sznurowane do pół łydek trzewiki.<br> Gdy wreszcie Jaśkowi udało się unieruchomić wdówkę, wyściskać i wycałować, zeskoczył z łóżka, podszedł do mnie i uderzając mnie otwartą dłonią w plecy, rzekł: - Witaj, koniokradzie.<br> - A witaj, Jasieńku, kobylarzu święty.<br> I pociągając Jaśka z całych sił za rękę, zwaliłem go z nóg.<br> Ale on upadając zdążył mnie jeszcze schwycić za ramię.<br> Poturlaliśmy się po wyczyszczonej do bieli piaskiem podłodze.<br> Próbowaliśmy