analiza akustyczna głosu może dostarczać dokładnej informacji o patologicznych zmianach w krtani. Ścisłe związki, jakie istnieją między fizycznymi parametrami sygnału akustycznego a wewnętrzną strukturą wytwarzającego go źródła dźwięku, stanowią podstawę procesu diagnostyki akustycznej narządu mowy. Diagnostykę narządu głosu można zdefiniować jako jednoznaczne rozpoznanie aktualnego stanu źródła (krtani) na podstawie określonego zespołu rozpoznanych istotnych cech akustycznych, zawartych w sygnale mowy. Proces diagnostyki akustycznej jest oparty na apriorycznym założeniu, że źródło jest zdeterminowane, tzn. że zespół cech dystynktywnych jest zakodowany w sygnale i przeciwnie, każdemu sygnałowi diagnostycznemu odpowiada w pełni określony stan źródła.<br>W medycynie klinicznej stosowane są powszechnie dwie tradycyjne metody diagnostyki