że nastąpiła po latach patetycznych i była świadectwem niejakiej próżni wewnętrznej. Polański występował wręcz jako moralista! Gdy jednak film dostał się na Zachód, gdzie przyjęty był z uznaniem, tamtejsi krytycy mniej zwrócili uwagi na jego znaczenie jako satyry na ówczesne polskie życie, lecz uznali "Nóż" za przenikliwe studium psychologiczne i zestawili Polańskiego z Beckettem i Pinterem, mistrzami współczesnego teatru absurdu rozgrywającego się między trzema postaciami.<br><br>Film bowiem dawał okazję do tych treści, zarówno u nas, jak w świecie. Czy "Śmierć" dostarcza również takiej szansy? Jak już była mowa, jest tu echo porachunków po niegodziwościach minionego okresu i mimo że Polańskiego polityka