byłbym stokrotnie, no stokrotnie wdzięczny, a cóż to pana kosztuje?<br>Wtem otwarto drzwi do sąsiedniej sali. Zrobił się ruch, lekki tłok przy drzwiach. Minister Jaszuński, mijając z dwoma panami Dyzmę i Kunickiego, uśmiechnął się do Dyzmy i rzekł do towarzyszy:<br>- Oto nasz bohater dzisiejszego wieczoru.<br>Kunicki niemal popchnął Dyzmę i zgiął się przed ministrem w ukłonie. Nie widząc innego sposobu, Dyzma wypalił:<br>- Pozwoli pan minister poznajomić się z panem Kunickim. To mój stary dobry znajomy.<br>Na twarzy ministra wyraziło się zdziwienie. Nie miał jednak nawet chwili czasu na odpowiedź, gdyż Kunicki, potrząsając jego ręką, wybuchnął całą tyradą, jaki to jest szczęśliwy