być! <br><br>I jedna z drugą odpadały od Adeli te myśli, jak kartofle <br>do szaflika. <br><br>Ale choć każda z nich była twarda, <br>gładka i biała, choć każda wątpliwość <br>była z niej wyłuskana starannie ostrym nożem, to Adeli <br>nie robiło się od tego ani trochę lżej, tylko coraz <br>mocniej bolało ją w zgiętych plecach. <br><br>Bo z takimi myślami to jest tak, że gdy nie można ich <br>przemyśleć, gdy po prostu nie ma czasu, to się człowiekowi <br>zdaje, że już ich nie może dłużej wlec, że <br>mu chyba pęknie od nich serce! To mu się zdaje, że <br>chyba dałby nie wiem co, byle każdą