metoda zgodności wymaga przeprowadzenia kilku obserwacji, które na ogół stosunkowo łatwo jest poczynić. Z drugiej strony jednak Mill uważał, jak się zdaje, kanon zgodności za zawodny sposób wnioskowania (nawet ze względu na przyjęte założenia) - w przeciwieństwie do kanonu różnicy, który w pełni uzasadnia wniosek. Wobec tego, traktując jako kanon jedynej zgodności wnioskowania takie jak np. (8.1) - (8.3), Mill przypisywał im wartość heurystyczną oraz uzasadniającą częściowo, ostatecznego zaś potwierdzenia uzyskanych na tej drodze wniosków szukał w kanonie jedynej różnicy. Stąd kanon połączonych obu metod.<br> Kanon reszt. Dla sformułowania tego kanonu względnie odosobniony ((...)), który dotychczas stanowił podstawę naszych rozważań, okazuje się