pokryły się pianą. Polluks zarządził postój. Mniejsza o nich, konie jednak muszą odpocząć. Zatrzymali się na niewielkiej łączce pod gajem orzechowym. Puścili konie, by podjadły trochę, a sami rozłożyli się pod krzewami. Nagle zaszeleściły liście w gaju pod tupotem kilkudziesięciu par nóg. Zerwali się wystraszeni, chwytając miecze. Przeciw nim biegła zgraja półnagich i zakrwawionych postaci. Chciwe ręce porwały za grzywy końskie. Kilku mężczyzn uzbrojonych w sękate maczugi rzuciło się ku nim.<br>- Śmierć Rzymianom! - krzyknął jeden z nich.<br>- Śmierć! - ryknęła reszta.<br>Polluks rzucił miecz i, powiewając kitą swego hełmu, zawołał mocno:<br>- Stać! Stać! My gladiatorzy!<br>Może nie tyle krzyk, co widok rzuconego