powtarza wreszcie na głos nasze wspólne myśli: - Tak nie można dłużej, Małgorzatko! - stwierdza rzeczowo. - Brzydniesz, chu dniesz.<br>W lutym miał być twój ślub! A tymczasem nóżki i rączki jak zapałki cycki jak omlety, kości biodrowe i żebra na wierzchu. Dość tego!<br>I nagle z krzykiem: - Dość! Stamtąd się wraca! Przestań zgrywać wdowę!<br>Trzy dni później Małgorzatka przychodzi do pracy w swej postaci przedziwnej: jasnopopielate włosy zgrabnie ostrzyżone, delikatnie ocienione oczy.<br>W białym owalu twarzy świecą czerwone wargi.<br>Dzień zaczął się po kobiecemu: od kosmetyczki i fryzjera.<br>Przedtem jeszcze było dobieranie stroju.<br>Do zakładu Małgorzata wchodzi ze swym dawnym uśmiechem, o którego