podkomendnych nie mógł znieść spokojnie. Co do żołnierzy, z góry niejako suponował, iż są to istoty bez czci i wiary, przeznaczone jedynie na to, by ustawiczną być przyczyną kłopotów, trosk i złego humoru dla dowódcy...<br>Toteż gdy komuś z pod władnych gorliwością i dobrym opanowaniem służby udało się przełamać tak zgryźliwe uprzedzenie kapitana - tego on zawsze umiał wyróżnić oględniejszym, choć zawsze szorstkim traktowaniem.<br>Tak właśnie stało się z Kazimierzem.<br>Siedział on pewnego przedpołudnia, jak zwykle, przy swoim stole w kancelarii kompanijnej; zawzięcie liniował jakiś papier. Kapitan miarowym krokiem przechadzał się po izbie z fajeczką w zębach. Był tego dnia, jak się