podniecona. Zmienia teraz twarz w twarz nauczycielki. "Wkrótce dojdę do szkoły. Zofia. Śmieszne, że zapamiętałem jej imię". <br>Zanim doszedł do parkanu szkoły, usłyszał krzyk wybuchający kaskadami. "Pauza". Omylił się. Korzystając ze słonecznego poranka, nauczyciel gimnastyki wyprowadził dzieci na podwórze. Dwie klasy szły w zawody o pierwszeństwo i dopingowały swych biegaczy, zgrzytających zimowymi butami po żwirze. Szukał jej. I w chwili, kiedy miał minąć ostatni odcinek ogrodzenia, ujrzał Zofię, a nawet usłyszał jej śmiech z głębi gardziołka. Wyprowadzała z gmachu mężczyznę... "To dziennikarz". Przyłapał się na myśli niechętnej, właśnie teraz. Zofia schodziła na podwórze. Jakby drgnęła i wstrzymała ruchy rąk. "Zobaczyła mnie