to ona, gwałtownie i mocno, po same uszy. Jej wymowne spojrzenie prosiło: "Nie pytaj!" - więc Gabrysia umilkła.<br>Aurelia też milczała, zbierając okruszki z talerza i ugniatając je w gładką, szarą kulkę.<br>W tym momencie rozległy się długie, przerażające sygnały dzwonka i Gabrysia rzuciła się otwierać. Z ulgą ujrzała obie swe zguby w wymiętych, mokrych i zazielenionych trawą strojach apelowych. Na białej bluzeczce Pyzy widniały liczne kapki w kolorze jagód, a na jej zacnej buzi - ślady po czekoladzie. Tajemnicza twarzyczka Tygryska nie była usmarowana niczym, za to na jej ciemnowłosej główce spoczywał okazały wieniec z kwiatów polnych, liści i traw.<br>Poddane gradowi